Teresin i Paprotnia

Głównym celem wyjazdu był pałac w Teresinie, ale Niepokalanów jest tak blisko, że aż się prosi, żeby to połączyć. Tym bardziej, że klasztor powstał na polach podarowanych zakonnikom przez właściciela Teresina, księcia Jana Druckiego-Lubeckiego .

Miejscowość nosi nazwę Paprotnia, a Niepokalanów to założenie klasztorne. 

Początki łatwe nie były, ponieważ władze zakonne nie godziły się na warunki księcia. Chciał on, by msze św. za zmarłych z jego rodziny były odprawiane po wieczne czasy. W końcu 1 X 1927 książę podpisał odpowiedni dokument, a później powiększał darowiznę aż do 25 ha (połowa Watykanu).

W roku 1927 Niepokalanów liczył tylko 18 zakonników, a w roku 1939 - 762, w tym 204 kandydatów. Na terenie 25 ha stopniowo i planowo powstawały obiekty, które służyły sprawnemu działaniu i dużej samowystarczalności tego miasteczka: uliczki, częściowo brukowane, i kolejka wąskotorowa łącząca garaż ze stacją kolejową Szymanów, przestrzenie zalesione dostosowane do celów rekreacyjnych, gospodarstwo hodowlane, inspekty, pasieka, żywopłoty, własne ujęcia wody: 9 studni i dwa stawy, dwa boiska sportowe, kilka kaplic, drukarnia z całym zapleczem: introligatornią, ekspedycją, magazynami. Ponadto elektrownia, remiza straży pożarnej z trzema sekcjami gaśniczymi, szpitalik, cmentarz grzebalny, radiostacja i szkoły dla kandydatów: nowicjat, juniorat, małe seminarium misyjne.

Rozwój klasztoru przerwała wojna, na czas której wielu braci wyjechało do domów. Klasztor został ograbiony i zbombardowany. Był miejscem schronienia dla powstańców, Żydów i wszelkich uciekinierów, bracia prowadzili działalność usługową, tajne nauczanie, Czerwony Krzyż.
Po 1945 wznowiono budowę kościoła i działalność wydawniczą, ale w 1949 nastąpiły represje ze strony władz.
Obecnie kościół ma rangę bazyliki (od 1980), a jego założyciel, św. Maksymilian Maria Kolbe, został należycie upamiętniony (kaplica, muzeum, pomnik).
W Niepokalanowie bywali prymas Polski kard. Stefan Wyszyński i Jan Paweł II.

Bazylika NMP, 1948-54

Figury gł. świętych franciszkanów: Bonawentury, Franciszka z Asyżu i Antoniego z Padwy

Ambona z białego marmuru z Toskanii z płaskorzeźbami Trójcy Świętej, ewangelistów oraz Chrystusa, który naucza z łodzi

Kaplica św. Józefa, mozaika "Chrzest Polski"

Kaplica św. Maksymiliana z relikwiami (włosy)

Kaplica św. Maksymiliana, mozaika "Kazanie o. Maksymiliana"

MB Niepokalana w prezbiterium

 I miejsce najważniejsze, ponieważ dało początek całemu założeniu klasztornemu.

Kaplica, w której o. Maksymilian 12 XI 1927 odprawił 1-szą mszę św.

Figura Niepokalanej

postawiona przez

św. O. Maksymiliana

Marię Kolbego

w sierpniu 1927 r.

Warto odwiedzić Muzeum Strażackie, dla mnie najciekawsze, ale to, oczywiście, kwestia indywidualna. Muzea Papieskie i Św. Maksymiliana też z pewnością są godne uwagi.

W pobliżu torów znajduje się niesamowita kapliczka, MB "na workach". Jej historia związana jest z pocztą, na co nie wpadłabym gdyby nie komentarz pod moim poprzednim wpisem o Paprotni i Zawadach. (Tam jest zdjęcie kapliczki i Kuźni Napoleońskiej, a Zawady związane są z działalnością o. Maksymiliana Kolbego)
Na stronie teresin.pl znalazłam takie oto informacje:

Obecna poczta Teresin znajdująca się na terenie Paprotni mieści się już w trzecim z kolei budynku. (...)
Drucki-Lubecki wynajął jedno z pomieszczeń na dworcu (...) i ściągnął z Kampinosu dwóch pracowników. (...)
Kiedy powstał Niepokalanów i zaczęto drukować „Rycerza Niepokalanej”, bracia małym wózkiem wozili gazety na pocztę, do budynku stacyjnego.(...) [Walenty Wódka] pobudował drewniany budynek i uruchomił w nim sklep „Rolnik”. Później przeniesiono do tego drewniaka pocztę ze stacji PKP. (...) Dalej Wódka (...) pobudował budynek murowany specjalnie dla poczty. W 1937 roku uroczyście z udziałem o. Maksymiliana poświęcono obok dzisiejszej poczty figurę Matki Bożej „na workach”. Oryginalny projekt figury miał oznaczać, że wszystkie przesyłki, w tym „Rycerz Niepokalanej”, są polecone szczególnej opiece Matki Bożej. Fundatorem figury był również Wódka, ówczesny właściciel budynku poczty i stojącego po sąsiedzku drewnianego budynku.

Po drugiej stronie torów, w parku krajobrazowym, znajduje się pałac w Teresinie. Od stacji prowadzi do niego ul. Lipowa, która przechodzi w Druckiego-Lubeckiego.

Trochę historii, będącej jednocześnie częścią historii Niepokalanowa, ze strony zabytek.pl:

W 1. poł. XIX w. Teresin został własnością rodziny Epsteinów, która była jedną najbogatszych rodzin bankierskich w Królestwie Polskim. Pierwszy pałac został tutaj zbudowany prawdopodobnie ok. 1848 r. przez Adama Adolfa Loewego dla Hermana Epsteina, warszawskiego bankiera i pioniera przemysłu cukrowniczego. W tym samym czasie założono również park. (...)
Syn Hermana, Mieczysław, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli finansjery warszawskiej, postanowił wznieść w Teresinie nową, imponującą rezydencję. Architektem nowego pałacu został przybyły z Francji architekt François Arveuf. Budynek wzniesiono w l. 1896-99. Arveuf z poprzedniego pałacu (...) wykorzystał tylko sklepione piwnice oraz pozostawił oficynę i prowadzącą do niej galerię, której forma została ostatecznie ukształtowana prawdopodobnie przez Leandra Marconiego ok. 1900 roku. W 1909 r. Mieczysław Epstein sprzedał Teresin księciu Władysławowi Druckiemu-Lubeckiemu. Nowy właściciel niedługo cieszył się posiadłością, gdyż w kwietniu 1913 r. został zamordowany. (...) Majątek w Teresinie na mocy testamentu ojca odziedziczył Jan Drucki-Lubecki. Nowy dziedzic dokonał parcelacji gruntów i kilkanaście hektarów ziemi ofiarował o. Maksymilianowi Kolbemu pod budowę Niepokalanowa.(...)
Obiekt szczęśliwie przetrwał działania wojenne, gdyż służył oficerom Luftwaffe za miejsce wypoczynku, polowań i nieformalnych spotkań.
Po 1945 r. majątek został upaństwowiony (...) Po gruntownym remoncie i odrestaurowaniu pełni do dzisiaj funkcję ośrodka szkoleniowo-rehabilitacyjnego KRUS.

Wejście do parku

Ul. Druckiego-Lubeckiego

Pałac Epsteinów, 1899; od 1909 Druckich-Lubeckich

Oficyna kuchenna, 3 ćw. XIX w., pozostałość po 1-m pałacu Epsteinów

Arkadowa galeria łącząca oficynę z pałacem, 3 ćw. XIX w., 1900

Park, 2 poł. XIX w.

Pałac jest niedostępny dla zwiedzających. Próbowałam wejść, żeby zapytać o dom ogrodnika z poł. XIX w., ale drzwi były zamknięte.
Co do samego wnętrza, to zostało ono w dużym stopniu zniszczone podczas remontu. Zachował się hall z klatką schodową obłożony dębową boazerią (trochę widać przez szybę), wyposażenie sali balowej, m. in. drewniany kominek sygnowany "Stadnicki 1896", i pomieszczenie na lewo od hallu dekorowane fryzem sztukatorskim z postaciami amorków dłuta Stanisława Romana Lewandowskiego z 1899 (polskiezabytki.pl).

Teresin to idealny cel 1-dniowego wypadu, zwłaszcza teraz, jesienią, kiedy park mieni się wszystkimi kolorami. Niesamowite są stare dęby. A pałac jest jednym z ładniejszych, jakie widziałam.
I tylko dawne, niewyjaśnione morderstwo, przy odrobinie wyobraźni, może zakłócić spokój...


https://zabytek.pl/pl/obiekty/teresin-dwor
http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/3711/Teresin/
https://www.niepokalanow.pl/klasztor/historia/
https://teresin.pl/pzg_03_2014.pdf
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Wiki_Lubi_Zabytki/mazowieckie/powiat_sochaczewski/gmina_Teresin

SPRAWA ZABÓJSTWA W TERESINIE KSIĘCIA WŁADYSŁAWA DRUCKIEGO LUBECKIEGO 21 KWIETNIA 1913 ROKU