Polska Wzdłuż Szosy: Słupsk

Będąc w Ustce, nie sposób było nie bywać często w Słupsku - stanowią one Dwumiasto i są bardzo dobrze ze sobą skomunikowane. Słupsk jest genialną bazą wypadową w okolice, ale sam też jest zdecydowanie wart uwagi.

Zaczęłam od poewangelickiej cerkwi Św. Apostołów Piotra i Pawła z k. XIX w.

Cerkiew; ul. Krasińskiego

Udało mi się wejść na teren, ale, niestety, nie do środka. Wiadomo tyle, że ikonostas jest z XIX w.
Ciekawy jest ten ptak na oknie.

Na ul. Krasińskiego jest sporo starych kamienic, jak i w ogóle w całym Słupsku. Bardzo ładne miasto, z potencjałem. Znalazłam informację, że rewitalizacja już ruszyła, może być perełka!

Przeszłam na Planty, ciągnące się wzdłuż ul. Sienkiewicza. Jest tu, oczywiście, pomnik H. Sienkiewicza i fontanna. Na tablicy informacja:

Aleja Sienkiewicza leży w pasie dawnych fortyfikacji ziemnych i fosy wchodzącej w skład miejskiego systemu obronnego Słupska. Dokonana na przełomie XIX i XX wieku przebudowa miasta umożliwiła utworzenie na miejscu dawnych umocnień i fos pasma plantów, otaczających zielonym pierścieniem dzielnice staromiejskie.

Planty

Ciekawostką jest codzienne aktualizowanie daty - rano ogrodniczka przesadza kwiaty.

W Słupsku znajduje się największa na świecie kolekcja dzieł Witkacego i, jak widać, motyw ten pojawia się też poza Muzeum. Taką oto fajną tablicę pamiątkową wypatrzyłam na ul. Sienkiewicza :) Dodać należy, że Witkacy w Słupsku w ogóle nigdy nie był.
Super pomysł!

Ale to jeszcze nic w porównaniu z tym, co zobaczyłam za moment na ul. Kilińskiego. Nie wierzyłam własnym oczom, że coś takiego się zachowało!!!

Ul. Kilińskiego

Pochodziłam po parku, w którym znajduje się pomnik Chopina i mury obronne z XIV w., przeszłam przez rzekę Słupię i doszłam do pomnika Powstańców Warszawskich.

Nie jestem specjalnie wyczulona na pomniki i przeważnie mnie nie ruszają, ale ten mnie rozwalił kompletnie... Nie dlatego, że jestem z Warszawy, bo przecież niejeden pomnik związany z Powstaniem widziałam. Coś w nim jest...

Ul. Szarych Szeregów

Jeszcze raz przeszłam przez rzekę i doszłam do kościoła św. Mikołaja, odbudowanego w latach 60. XX w. Obecnie to biblioteka.

Kościół św. Mikołaja

Z tablicy informacyjnej można się dowiedzieć, że kościół powstał na pocz. XIV w. jako kościół klasztorny norbertanek. Po pożarze miasta w 1655 r. i przebudowie został kościołem garnizonowym. Pod koniec XVIII w. został przekazany miastu na cele komunalne: był magazynem, remizą strażacką i od 1819 szkołą elementarną.

Za chwilę byłam na Starym Rynku. Oprócz starych kamienic, w południowej pierzei znajdują się budynki stylizowane na zabytkowe.

Pośrodku zdjęcia widać Aptekę Dworską z 1783 (Stary Rynek 5), a po prawej stronie - kamienicę mieszczańską z pocz. XIX w. (Stary Rynek 4).

W pobliżu rynku znajduje się kościół Mariacki z 2 poł. XIV w., kilka razy przebudowywany, a po wojnie odbudowany.

We wnętrzu ciekawa jest ambona z 1630 r. Wejście na nią ujęte jest portalem, a w drzwiach zachował się zamek z 1609 r. Ładny jest wczesnobarokowy ołtarz boczny i drewniane epitafia barokowe. Ołtarz główny i witraże są współczesne. Na ceglanych wspornikach w prezbiterium są wyobrażenia ludzkich twarzy, ale, jak dla mnie, słabo widoczne.

Ul. Nowobramska prowadzi do Nowej Bramy z XIV w. Z tablicy informacyjnej:

Mieściło się w niej więzienie, przędzalnia, warsztaty wojskowe oraz Muzeum (przed wojną i po niej).
Począwszy od roku 1910 do 1959 pod jej gotyckim łukiem przejeżdżały tramwaje.

Przed Bramą stoi odrestaurowany, powojenny tramwaj, w którym mieści się Informacja Turystyczna (była nieczynna, za to świetna jest w pobliżu ratusza).

Za Nową Bramą jest pl. Zwycięstwa, a na nim ładne kamienice, najstarszy dom handlowy w Słupsku ("Słowiniec", 1910) z przedwojenną windą, i ratusz.
Windy zobaczyć się nie da, a na wieżę ratuszową można wejść tylko z przewodnikiem.

Przy Nowej Bramie

Nowa Brama i "Słowiniec" (ob. bank)

Ratusz, 1901

Do ratusza koniecznie należy wejść. Zwiedzałam bezstresowo w godzinach pracy.

Wyładunek w porcie w Ustce w hallu wejściowym i lampy z kurkami gazowymi

Słupski Bursztynowy Niedźwiadek Szczęścia (kopia, I p.)

Niedźwiadki Szczęścia to jedna z wizytówek Słupska. Spotyka się je w wielu miejscach, jeden jest również przed ratuszem.
Figurka została znaleziona w 1887 r. podczas kopania torfu w pobliżu Słupska. Przypuszczalnie jest to amulet pradawnego łowcy niedźwiedzi, nawet sprzed 3000 lat.

Kościół ewangelicko - augsburski; ul. Słowackiego 42

Parkiem im. Waldorffa doszłam do kościoła ewangelicko -augsburskiego pw. Św. Krzyża z lat 1857-1906.

(...) kamień węgielny pod jego budowę położono 11 listopada 1857 r. - w rocznicę chrztu ks. dra Marcina Lutra. (...) Po II wojnie światowej kościół zaczęła użytkować powołana w 1947 r. Parafia Ewangelicko-Augsburska (Luterańska), składająca się najpierw z polskich ewangelików, a od 1977 roku także z ewangelików z mniejszości niemieckiej.

tablica informacyjna

W drodze na zamek mija się kaplicę szpitalną św. Jerzego z pocz. XV w. Stała przy szpitalu św. Jerzego, przeznaczonym dla ubogich mieszczan, na ul. Tuwima. W 1913 została przeniesiona w obecne miejsce.

Kaplica szpitalna św. Jerzego

Do podominikańskiego kościoła św. Jacka zdecydowanie warto wejść - niestety, był zamknięty. Wnętrze można zobaczyć przez kratę.

Kilka informacji o kościele i jego historii ze strony test.slupsk.eu:

"Znajdują się w nim płyty nagrobne księcia Ernesta Bogusława de Croy i jego matki księżnej Anny de Croy, oraz renesansowy ołtarz, polichromowana ambona i barokowe organy. (...)
Pierwotny kościół zgodnie z wymogami reguły zakonów żebrzących, a takimi byli dominikanie, nie miał wieży a jedynie sygnaturkę, w której umieszczono dzwon. Obecny kościół gotycki pochodzi z początku XV w. Był on wówczas aż do 1525 r. kościołem klasztornym. W tym właśnie roku w czasie rozruchów związanych z wprowadzeniem reformacji, tłum napadł na klasztor demolując go i grabiąc, a wnętrze kościoła spalono. Po tym incydencie dominikanie opuścili miasto. (...)
Do 1684 r. część północno-wschodnia budowli spełniała funkcję kościoła zamkowego - książęcego. Od 1693 r. był kościołem parafialnym gminy protestanckiej."

A oto, co udało mi się zobaczyć w przedsionku.

Barokowa płyta nagrobna H. Achtmana z 1672

Kościół jest tuż przy zamku. O całym kompleksie zamkowym można przeczytać tutaj..

Spod zamku widać Basztę Czarownic z 1415 r. Stoi w parku nad rzeką. Podobnie jak w Nowej Bramie, jest tam obecnie galeria.

Uwaga na czarownicę na miotle! :)

Skąd nazwa? Odpowiedź na stronie test.slupsk.eu:

"W XVII w. basztę tą przebudowano na cele więzienne i przetrzymywano tu kobiety posądzone o czary - stąd wywodzi się jej nazwa.

Jak wynika z kronik z XVII w. w Słupsku odbywały się wówczas liczne procesy o czary kończące się najczęściej spaleniem obwinionej na stosie. Ostatnią z ofiar uznaną za „czarownicę" była mieszkanka Słupska Trina Papisten, spalona w 1701 r."

Jedno z rond w Słupsku od 2016 r. nosi imię Triny Papisten.

Chodząc po mieście natrafiłam jeszcze na Starostwo Powiatowe z 1903 r. i Browar Słupski - dawny browar R. W. Heydmanna. Jest absolutnie zachwycający! Mieszczą się tam teraz różne hurtownie i magazyny. Na pewno mógłby być wykorzystany w sensowniejszy sposób...

Starostwo Powiatowe; ul. Szarych Szeregów 14

Browar Słupski; ul. Kilińskiego 26 - 28

Data 1934

W browarze nic się nie dzieje od lat. Znalazłam artykuł z 2008 r., z którego dowiedziałam się, że jest prywatny, a właściciel czeka na lepsze czasy. Wojewódzki konserwator zabytków nie widział wtedy problemu. A jak jest teraz, to widać :(

To już był koniec zwiedzania tego dnia. Wróciłam do Ustki z ul. Bałtyckiej, gdzie chyba namierzyłam pozostałości folwarku? (budynek z końskim łbem i 2-ma krowimi, po drugiej stronie ulicy 2 domy wyglądające na robotnicze).

Wróciłam kilka dni później, żeby dokończyć.